Melancholy in four walls.

Paweł Kwiatkowski’s painting is unusually suggestive. Man is in the centre of his artistic interests. In carefully arranged apartment spaces there appear portrayals of people that avoid confrontation with viewers. They are rather focused on themselves. They express emotions that are outside rational limits. They are characterized by attitude of withdrawal. The artist intentionally draws attention to gestures of individuals he paints. Frequently, their psychic condition is reflected by accentuated body posture.

Kwiatkowski’s paintings are colourful. Vivid shades of red, orange, pink- emit extraordinary atmosphere. The artist, using distinct colours, achieved interesting emotional tension. The colour, however, does not dominate over subject matter of presentations. It rather forms one whole with the painting’s theme. A particular example of this type of composition is a series of paintings entitled The Protagonist referring to human feelings. It consists of works portraying individuals that alienate themselves form reality. Claustrophobic atmosphere of presentations is created by enclosed rooms with anonymous men. The problem of solitude is pushed aside into private space. The drama of an individual takes place here. Additional expression of presentations is achieved by application of flat patches of intensive colour that performs metaphoric function.

The source of Kwiatkowski’s painting is in reflexive approach to surrounding reality. Emotions resulting from this experience are subject to the painter’s artistic interpretation, intended to obtain intensified expression by means of introduction to composition of presentation of intensive colours. Vivid colours which this young artist applies to his atmospheric painting, which, by the way, might refer us to the works of Andrzej Wróblewski, is a proof of freshness of his view of the problem of individual’s loneliness in the crowd. 

Obrazy Kwiatkowskiego są barwne. Soczyste odcienie czerwieni, pomarańczy, różu – emitują niezwykłą atmosferę. Twórca, operując zdecydowaną kolorystyką osiągnął interesujące napięcie emocjonalne. Kolor jednak nie dominuje nad tematyką przedstawień. Stanowi raczej integralną całość z problematyką obrazu. Szczególnym przykładem tego rodzaju kompozycji jest seria obrazów pt.Protagonista, odnoszących się do przeżyć człowieka. Składają się na nią prace, obrazujące jednostki, izolujące się od rzeczywistości. Klaustrofobiczną atmosferę przedstawień tworzą zamknięte pomieszczenia, w których znajdują się anonimowi mężczyźni. Problem samotności zepchnięty zostaje w przestrzeń prywatną. To tutaj rozgrywa się dramatyzm jednostki. Dodatkowa ekspresja przedstawień osiągnięta zostaje przez operowanie płaską plamą intensywnego koloru, który pełni funkcję metaforyczną.

Źródłem malarstwa Kwiatkowskiego jest refleksyjne podejście do otaczającej rzeczywistości. Doznania wynikające z tego doświadczenia malarz poddaje artystycznej interpretacji, dążąc do osiągnięcia zintensyfikowanej ekspresji poprzez wprowadzanie do kompozycji przedstawień intensywnych barw.  Żywa kolorystyka, w którą ubiera swoje nastrojowe obrazy, zresztą mogące odsyłać do prac Andrzeja Wróblewskiego, jest dowodem świeżości spojrzenia tego młodego artysty na problem samotności jednostki w tłumie.